بررسی و مقایسه میزان ایمنی ‌زایی پروتئین های نوترکیب زیر واحدهای اتصالی نوروتوکسین تتانی و توکسین حساس به حرارت اشریشیاکلی و ارتباط آن با خاطره ایمنی

مقدمه: توکسین حساس به حرارت(LT) از عوامل حدت زای باکتری اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک است. زیر واحد LTB، قسمت اتصال دهنده توکسین و قادر به ایجاد مصونیتی شش ماهه در انسان است. توکسین کلستریدیوم تتانی عامل بیماری کشنده کزاز است و توکسوئید آن مصونیتی ده ساله در انسان ایجاد می نماید. زیر واحد Hc قسمت اتصال دهنده و ایمونوژنیک توکسین کزاز می باشد. میزان ایمنی زایی که هر یک از زیر واحدهای نوترکیب THc و LTB ایجاد می کنند، می ‌تواند از عواملی باشد که در به وجود آمدن مصونیتی با ماندگاری متفاوت تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه میزان ایمنی ‌زایی دو پروتئین نوترکیب LTB و THc در مدل حیوانی و بررسی ارتباط آن با مدت مصونیت می باشد. مواد و روش ها: بیان پروتئین‌ های نوترکیب THc و LTB با استفاده از میزبانE.coli Bl21 DE3 تراریخته با وکتورهای pET28a حاوی این دو ژن در شرایط بهینه انجام شد. پس از بیان در شرایط بهینه، LTB از فاز نامحلول و THc از فاز محلول تخلیص و خلوص آن بر روی ژل SDS-PAGE بررسی گردید. جهت بررسی ایمنی‌ زایی، این دو پروتئین به موش تزریق گردید. تیتر آنتی ‌بادی حاصل با الایزا ارزیابی شده و مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ‌‌های پژوهش: نتایج ژل SDS-PAGE، بیان زیاد هر دو پروتئین را نشان می داد. نتایج بررسی ایمنی زایی با این دو پروتئین نوترکیب نشان داد که در شرایط یکسان ایمنی زایی، زیر واحد THc تیتر آنتی بادی بالاتری نسبت به زیر واحد LTB دارد. بحث و نتیجه‌ گیری: تیتر آنتی ‌بادی بالا، گام اول در ایجاد خاطره ایمنی قوی و ماندگار است. بنا بر این تفاوت در تیتر آنتی بادی ممکن است با طول عمر سلول های خاطره ای موش های ایمن شده با هر یک از این دو پروتئین نوترکیب ارتباط داشته باشد.